Op het vuur: NY-Clumsy style meatballs ’n spaghetti

“Go West”, wisten de Pet Shop Boys al begin jaren negentig, toen de Rode Duivels nog tegen een bal konden stampen en Justin Bieber niets meer was dan een iets sneller kloppend hartje was bij moeder Bieber. Het heeft eventjes geduurd, maar ondertussen is ook die kogel door de kerk: Clumsy en Mrs. Teaspoon trekken de grote plas over. New York, we komen eraan!

Om alvast in de sfeer te komen, stond deze klassieker op tafel. Klassieker toch voor iemand als Clumsy die opgroeide met maffiafilms waar la mama op zondag de godfather en z’n capo’s ‘mietboals ’n spughe’i’ serveren. Nog zo’n televisionele herinnering aan het gerecht komt uit een film – maar hoe heette die ook al weer? – over twee Italiaanse broers die hun kans wagen in het beloofde land en in NY een Italiaans restaurant openen. Alleen blijkt niemand in de States geïnteresseerd in hun authentieke keuken en krijgen ze – tot grote frustratie van de kok – steeds de vraag naar “real italian food, meatballs ’n spaghetti, you know?”. Heerlijk filmpje in mijn herinnering.

Nodig voor 2 oceaanstomers:

250 gram pasta (in dit geval cappellini)

1 fijngesneden sjalotje

1 teentje look

2 italiaanse chipolata’s

1 blik tomaten in blokjes

rode wijn azijn

handvol verse basilicum

zachte ricotta

chili, oregano, tijm, peper en zout

Zet een ruime pan water op voor de pasta. Stoof ondertussen de sjalot en look in wat olijfolie. Voeg de kruiden en tomaten toe. Als de tomaten saus kookt, giet je er een geutje azijn bij en laat je rustig verder pruttelen. Ondertussen nijp je het vlees uit de chipolata’s en draai je er balletjes van. Braad deze aan in een pas. Als ze goed bruin zijn, kan je de tomatensaus toevoegen. Ondertussen is ook je pasta gaar. Giet deze af en pleur er de saus over. Afwerken met verse basilicum en wat zachte ricotta.

Op het vuur: Chili con carne, baby!

Vandaag gelezen: ‘Belgen eten minder vlees’. Los van de ethische en ecologische betekenissen van het bericht deed het me toch even denken aan hoe het eigenlijk bij ons zat. Eten wij minder vlees? Ik denk het niet, nee. Eten we verstandiger vlees? Ik hoop het. Vlees van hier, vlees dat niet de halve aardbol rondreisde. En niet elke dag hetzelfde. Dat zeker. Een week lang entrecotekes van een witblauwke zou ook maar gaan tegen steken. Alhoewel…

Maar we dwalen af. Vlees dus. Lekker en indien een weinig verstandig gekozen ook nog gezond voor jezelf én de planeet. En in deze wintermaanden (sorry, het receptje zit al een tijd te wachten) kan een stevige vleesmaaltijd fameus deugd doen. En dat moet niet altijd moeilijk zijn. En als je er een beetje tijd en liefde insteekt is ie zelfs ronduit verrukkelijk. Het geheim? Vers geroosterde paprika’s. Ja, het is een weinig gedoe. Maar eens je ze zelf gemaakt en geproefd hebt, wil je z’n gepotte broertjes nooit meer op je bord. Ohja, voor de drukbezette mensen: dit is er eentje zonder afwas. 1 pot. That’s it.

Nodig voor 4 wintermagen:

100 gram spek in blokjes

250 gram gehakt (varkens-rund)

1 grote ajuin in ringen gesneden

1 fijngehak teentje look

1 (of zoveel je wil of aankan) rode pepertjes, fijngesneden

150 gram rode bonen (uit blik als je wil, vers geweekt als je tijd hebt. Gebruik je bonen uit blik, best even afspoelen)

2 blikken tomatenblokjes

1 glas rode wijn

2 paprika’s

Fijngesneden bladpeterselie

Zure room en ingelegde groene pepers voor de garnering

Kruiden: ik gebruik een mengseltje uit de winkel met cacao, chili en kaneel. Wreed lekker. Je kan evengoed deze drie er naar smaak bij doen. Schrik niet van de cacao want het is miljaarde goed!

Recept:

Rooster de paprika’s: snij ze in 3 en leg ze met de velkant naar boven onder de grill tot ze zwart zien. Haal ze dan uit de oven en laat ze even afkoelen in een plastic zak. Daarna kan je het vel makkelijk van de paprika’s halen. Snij ze in reepjes en hou ze klaar. Deze gaan op het eind terug in je potje.

Bak het spek en het gehakt in wat vetstof tot ze bruin zien. Draai het vuur lager en voeg de ui, look en pepertjes toe. Als deze glazig zijn, blus je alles met de wijn. Eens de alcohol verdampt is, mag je er de tomaten bij doen. Nu kan je kruiden naar smaak. Wat meer of minder chili, een snuifje kaneel en cacaopoeder, peper en zout. Laat alles nu wat pruttelen en voeg na ongeveer 10 minuten de bonen en de paprika toe. Afwerken met peterselie en serveren met een dot zure room en een groen pepertje als dat je ding is. Smakelijk!

Is getekend: The Clumsy Chef

Op het vuur: Wrap it up, baby!

Voor wie het nog niet raden kon, The Clumsy Chef is een hippe vogel. Oh jawel, ik ben het type dat zonder verpinken in afgesleten jeans en marcelleke met een overmaatse pilotenbril tegen z’n tronie op een terrasje zit. Yeah baby!

Enfin, dat ik er op zo’n momenten uitzie als een light-versie van Onslow uit Keeping up appearances (we spelen trouwens beiden folkmuziek, Onslow en ik. Hip hé…) doet de hipheidsfactor echter stevig dalen. Richting lichtjes marginaal misschien. Maar dat vinden we niet erg. Want zijn we niet hip, we kunnen wel hip koken! En daarom gooien we het eens in de wraps. Het moeten niet altijd keiremelkstampers zijn.

Voor wie geen flauw idee heeft over wat we het hier hebben: een wrap is een soort opgerolde pannenkoek die je vult met iets. De pannenkoek in kwestie is een tortilla die je in een koekenpan eventjes bakt en dan vult en oprolt. Met wat? Met dit bijvoorbeeld! We vonden deze gerechtjes in een boekje vol wraps, maar hebben er naar goede gewoonte weer ons eigen ding mee gedaan. Heb je nog ideetjes? Laat het ons weten!

Voor de goede orde: dit hebben we gemaakt voor drie personen. De hoeveelheden voelt een beetje mens wel aan.

Wrap met gerookte zalm en spinazie

De eerste wrap was er eentje van het koude type. Je mengt ricotta, wat citroensap, dille en flink wat peper en smeert dat als smeerkaas over je tortilla. Leg er wat gerookte zalm en geblancheerde spinazie (let erop dat ie goed is uitgelekt) op en je kan rollen en smullen!

Wrap met kip curry en champignons

Met onze excuses voor de mindere foto’s, maar er is echt wel kip aan te pas gekomen hoor… Snij een tiental champignongs (ja, ik zet deze schrijfwijze door… West-Vlaming, quoi?) heel fijn en bak ze in een pan. Leg de champignongs opzij en snij een kipfilet in blokjes en bak ze aan in een pan samen met een gesnipperd sjalotje. Giet er een stevige geut room bij en kruid met currypoeder (of currykruiden als je dat hebt. Wat me eraan doet denken dat ik hier dringend eens een receptje voor goede curry moet bijzetten). Doe er de champigngons bij en laat nog even verder sudderen. Draai het mengsel in een tortilla samen met wat fijngesneden ijsbergsla en that’s it!

Quesadilla met champignons

Je kunt natuurlijk nog veel meer aanvangen met die pannenkoeken. In dit geval leg je er twee op elkaar (niet gebakken in de pan) met iets tussen. Het ‘iets’ hier is een kaassaus en gebakken champignongs. Snij wat champignongs in schijfjes en bak ze in een pan. Maak je saus door in een pan wat boter te smelten en er een lepel bloem door te roeren. Roer dat goed door elkaar tot je een gladde massa krijgt. Leng die nu aan met wat melk en laat die, terwijl je roert opwarmen. Als alles goed gaat, heb je nu een eenvoudige witte saus. Gooi er een handvol kaas bij, kruid met peper, zout en muskaatnoot. Dit is je saus, smeer er een tortilla mee in, leg er je champignongs op en strooi er wat fijngesneden peterselie over. Leg er een tweede tortilla op en zet het geheel een vijf à tien minuutjes in een voorverwarmde oven van 200 graden. De boel is klaar als je tortilla beginnen te kleuren. Snij in stukken als een pizza en je hebt weer een lekkere hap.

Is getekend: The Clumsy Chef

Op het vuur: Spaanse salade van avocado, tomaat en scampi’s

De zomer is in het land, de vakantie is begonnen en de zon brandt verschroeiend hard… op de parking waar ik van achter m’n bureautje op zit te staren. Str***. Nu, het leven is nooit eerlijk dus we kunnen er maar beter het beste van maken. De traag voorbij sluipende werkuren fleur ik dezer dagen op met urenlang surfen op het web, op zoek naar leuke zomerideetjes die in m’n gemartelde portefeuille passen. Dus nee, dat extravagant zeevruchtenfestijn inclusief kreeft op zes verschillende wijzen is nog niet voor deze zomer. Wel al geprobeerd en goed bevonden: deze smakelijke uit de hand gelopen tapa dat ik vond op deze blog. Ik heb het wel wat aangepast omdat ik gewoon te dolletjes ben op scampi’s met curry. Licht, luchtig en njammie!

Recept

Nodig voor twee armoezaaiers met een zuiderse drang: 3 verse tomaten, scampi’s (de goedkope aldi-versie is goed genoeg), 2 avocado’s, sjalot, sap van 1 citroen, peper, zout, curry.

Pel de scampi’s en ontdoe ze van hun darmkanaal. Snij ze vervolgens in de lengte in twee. Zo heb je 2 keer zoveel scampi’s! Yeah! Bak ze in een pan met wat boter en currypoeder. Laat afkoelen. Snij ondertussen de tomaat, avocado en sjalot in kleine stukjes en meng met het citroensap. Doe er de koude scampi’s bij en smullen maar. Arriba!

Is getekend: The Clumsy Chef

Op het vuur: Aardappelsalade met boontjes

Juli staat in de startblokken en dat wil wat zeggen voor de modale liefhebber van het fijnere voedsel. In het land waar een mislukte aardappeloogst aanleiding gaf tot culturele hoogstandjes (“Voadre, ik goa na Amerika.” “Miljaardenondedju!”) is het niet meer dan normaal, dat naar de oogst aan nieuwe aardappelen reikhalzender wordt uitgekeken dan naar de eerste expliciete lesbische seksscène tussen Angelina Jolie en Jeniffer Aniston…(*)

En nu zijn ze er: de eerste kilo nieuwe patatjes. Vers uit de grond, klein en onschuldig. Hoog tijd om daar iets aan te doen! In de Weekend Knack vonden we een heerlijk recept dat behalve aardappelen, ook die andere seizoenshit in de spotlight gooide: boontjes. In het originele gerecht worden de aardappelen eerst geschild en dan gekookt in water met saffraan. Call me old fashioned, maar nieuwe patatjes schuur je en kook je puur natuur. De saffraan liet ik dus achterwege, maar wees wild en probeer het gerust met! 

 

 Recept:

Nodig voor 2 Vlaamsche oermenschen: nieuwe patatjes, boontjes, tuinbonen, bladpeterselie, dikke geut olijfolie, klein geutje witte wijn azijn, peper, zout

Kook de aardappelen, boontjes en tuinbonen tot ze zacht zijn. Laat afkoelen. Gooi samen met de fijngesneden peterselie, olijfolie en witte wijn azijn. Kruiden met peper en zout. Smakelijk!

Is getekend: The Clumsy Chef

(*) Alle middelen zijn goed om hier wat traffic te genereren…

Op het vuur: Panzanella

GSM rinkelt
C: Wat eten we vanavond?
M: Een slaatje.
C: Mmm. Lekker. Met wat?
M: Sla, tomaatjes en brood.
C: Is dat al?
M: Ja. Dat is al.
C: Uhu…

Enkele uurtjes later schoof een hongerige West-Vlaming aan de tafel en serveerde ik hem een heerlijk gekleurd en zalig geurend slaatje. Zijn reactie was gelukkig beter dan aan de telefoon: “Wow, dat ziet er fantastisch uit.” Panzanella. Een eeuwenoude, Toscaanse salade waar je duizende variaties kan bij verzinnen. Ik plukte het receptje uit een extra editie van Weekend Knack en vond mijn ingrediënten op de zondagmarkt.

 

Recept

Nodig voor 2 sceptische smullers: basilicum, rucola of waterkers (wij gebruikten veldsla wegens lekker vers), look, rode ui, ciabatta, enkele tomaten, sap van een halve citroen, mosterd en olijolie.

Breek de ciabatta in stukken en rooster ze in 5 minuten in een voorverwarmde oven van 220°C. Snij de groenten in stukken en meng ze in een kom. Bak de stukken geroosterde ciabatta 1 tot 2 minuten in olijfolie en look. Van de citroensap, mosterd en olijfolie maak je een vinaigrette. Basilicum erover snipperen en serveren.

Uit: “100 toprecepten Salades en zomerse gerechten”, Weekend Knack, extra editie. Roeselare, 2008.

Is getekend: Mrs. Teaspoon

Op het vuur: linguini met scampi’s, zongedroogde tomaten en rucola

Miljaarde, nondedzjie! Honger dat ik had vandaag. Gisteren besloot ik dat het tijd werd om nog eens een klassieker te maken en in één ruk de diepvries leeg te halen. Met als gevolg dat ik al sinds gisteravond wist wat de pot ging schaffen en de ganse dag liep te kwijlen als een puber die net te horen kreeg van z’n nieuw lief dat ze een verrassing voor hem in petto heeft. Dit recept heb ik geplukt uit Jamie’s Italy, het kookboek dat culinaire held Jamie Oliver schreef over de Italiaanse keuken. Het leukste dat ik hiervan leerde is dat je rucola niet per sé als sla hoeft te gebruiken, je kan ‘m evengoed meebakken. En ja: dat is lekker. Onlangs vond ik nog een recept voor een vissoep met rucola, iets wat terstond op m’n verlanglijstje vloog. In elk geval: this was dinner tonight!

 Recept:

Nodig voor 2 smullers: linguini, gepelde scampi’s, zongedroogde tomaatjes, teentje look, droge chili, rucola, witte wijn, citroensap, peper, zout

Kook de spaghetti. Pureer in een blender de zongedroogde tomaten. Snij de knoflook fijn en gooi met wat olijfolie in een hete pan. Doe er de scampi’s bij en bak ze aan. Als de scampi’s bijna klaar zijn, doe er dan een half glas witte wijn bij en de gepureerde tomaatjes en chili. Let op met de laatste want voor je het weet smaak je drie dagen niets meer! (wel handig als je morgen bij je tandenloze groottante moet eten wiens smaakpapillen het begaven ergens tussen de twee wereldoorlogen) Als de spaghetti klaar is, giet die af en gooi hem mee in de pan. Doe er het sap van een halve citroen bij samen met de helft van de rucola. Goed roeren en zorgen dat de boel niet aanbakt en serveren met de rest van de rucola. Smakelijk!

Naar: OLIVER, J. “Jamie’s Italy”. London, 2005.

Is getekend: The Clumsy Chef

Op het vuur: pasta met inktvis en tomaten

Straks vertrekt The Clumsy Chef naar het Walhalla van de rockliefhebber: Rock Am Ring. Hard Rock Hallelujah-gewijs staat de adrenaline meter dan ook al de ganse dag ver in het rood. Reden genoeg om als kip zonder kop rond te hossen en niet meer te denken aan eten. Nieuwe banden onder de auto (het was toch tijd), valies maken, weerberichten opzoeken (regen het ganse weekend, juj), u kent het wel. En plots is het één uur en geen vers materiaal in de keuken… Wat maak je dan? De overschot! Het helpt dat we altijd wel iets in de frigo hebben liggen en dus wel snel iets kunnen samengooien. Zoals dit. Iedereen die vindt dat zelf koken te lang duurt: dit lag in tien minuten in m’n bord. En voor de afwasfanaten: één pot, één pan, één bord, één vork. Meer heb ik niet af te wassen vooraleer ik ga rocken als de beesten!

Recept:

Nodig voor 1 rockende knul: pasta, inktvisringen (diepvries maar vers is natuurlijk ook goed), ui, teentje look, 2 tomaten, kruiden, geraspte kaas.

Zet het water voor de pasta op en begin ondertussen aan de saus. Snipper de ajuin en het teentje look en stoof ze aan. Gooi de tomaten in een blender en pureer ze. Giet de tomaten bij de ajuin en look. Kruid met wat je hebt (ik gebruikte vandaag oregano en tijm). Ik durf, eens de boel goed pruttelt er nog een scheutje rode wijnazijn bij doen. Het smaakt precies wel lekker zo. Als de azijn verdampt is, draai dan het vuur laag en doe de inktvisringen bij de saus. Rasp er wat kaas over (ik had nog een blok pecorino liggen), roer om en wacht tot de pasta klaar is. Giet af en doe de pasta in de pan, omroeren en afwerken met wat verse basilicum. Ready, steady, rock’n roll!

Is getekend: The Clumsy Chef