Op het vuur: Drie doordeweekse gangen

Het is niet omdat het ‘werkensdag’ is, dat een mens niet gezellig en uitgebreid mag smikkelen. Niets mis met een culinaire verwenbeurt gewoon omdat je er zin in hebt. Gewoon zorgen dat er niet teveel afwas bij komt kijken, niets anderhalf uur in de oven moet en je houdt meer dan genoeg tijd over om te genieten van wat quality-time met de kids, een momentje alleen met een goed boek of een uitgebreide sessie bedgymnastiek. Je kan ook natuurlijk gewoon afstemmen op VT4, maar een mens is niet altijd even goed gek.

Enfin, genoeg rond de pot gedraaid, tijd om in de potten te graaien (sorry, wou deze buitenkans tot slechte woordspelletjes niet laten liggen).

Voorgerecht: gegrilde sardientjes 

Waarschijnlijk de eenvoudigste vis ter wereld. Gewoon inkepingen in maken, bestrooien met peper en zout en enkele minuutjes op een grill leggen. Serveren op enkele blaadjes sla met wat tomaten en brood. Ook lekker met een stukje citroen ernaast.

Hoofdgerecht: pasta met courgette

Neem 1 courgette per 2 personen, haal er de zaadjes uit en snij in blokjes. Bruin bakken in wat olijfolie en apart zetten.  Breng nu je pasta aan de kook. Stoof ondertussen een sjalotje en een gehakt teentje look in weinig olijfolie. Voeg een klein handje vol pijnboompitten toe en laat die bruin worden. Voer er vervolgens 2 ansjovisfilets aan toe, kruid met peper (zout heb je normaal niet nodig hiervoor) en dan kunnen de courgetteblokjes terug bij. Tenslotte een groot handvol fijngesneden basilicum en je hebt een lekkere saus voor bij de pasta. Afwerken met wat geraspte parmezan.

Dessert: vannille-ijs met ananas en munt

Neem een ananas, snij ‘m in stukken. Neem een handvol muntblaadjes en hak die ruw. Roer door elkaar met een lepel fijne suiker. Serveren met een bolleke crème.

Et voila: drie gangen in niet meer dan een kwartier tijd. Op restaurant draaien ze er u een fameuze kloot voor af, thuis gaat het een stuk sneller.

Op het vuur: scampi à la spyggie

Laat mij eens iets vertellen over Wim: trotse papa van twee flinke dochters, eigenaar van een gezellig buikske (dixit zijn aanstaande vrouw, die ons waarschuwde voor de eerste kennismaking), actief in de muziekbusiness en vriendelijk genoeg om dit recept met ons te delen.

Een tijdje terug kwam hij te weten van het bestaan van deze blog, al dan niet toevallig tijdens het smakelijk verorberen van een dampend bord pasta afkomstig uit z’n bloedeigen keuken. Dat hij daar niet bepaald een kluns was, was al na de eerste hap duidelijk geweest. Maar toen bleek dat de toch wel voortreffelijke bolognaise niet z’n plat préferé was. “Wat dan wel?”, wilde de immer curiezig geneuzde  natuurlijk weten. Wel dames en heren: dit.

En voorwaar: dit is een toppertje! Een smeuïge pasta, ideaal voor een zomeravond na een lange fietstocht of wandeling. Uit respect voor de ontwerper dezes, heb ik het recept nagenoeg onveranderd gelaten. Alleen wat chili toegevoegd, maar dat is dus louter optioneel. Wim, aan jou het woord!

“Clumsy!

Eindelijk is het zover!!!

Ht receptje van ‘spyggies scampi’

Ingrediënten voor 2 personen:

20-tal gepelde reuze scampi’s (voor hongerige apen als jij, mag het wat meer zijn)

1 grote ajuin

2 teentjes knoflook

50 gr gerookte spekblokjes

een ferme scheut droge witte wijn (de rest van de fles maak je bij het eten soldaat)

1 klein blikje tomatenpuree

4 tros-tomaten

200 ml room

cayennepeper  (Clumsy zelf heeft er ook nog  een miniatuur snuif chilipoeder bij gedaan, nvdr)

een bosje verse dille

peper / zout

olijfolie

200 gr groene tagliatelli (zie opmerking van de scampi’s : reuzenverslinders…)

Hoe maak ik het klaar:

Snipper de look heel fijn, de ajuin grof en pel de tomaten (voor de leken: snij een klein ‘kruis’ in het vel aan de onderkant van de tomaat, dompel de tomaten 20 sec in kokend water en laat de tomaten afschrikken in koud water) en snij ze in kleine blokjes van 5mm op 5mm. Snipper de dille, hou enkele takjes over voor de garnituur.

Laat de tagliatelli ‘al dente’ koken terwijl je aan de scampi begint. Verhit ruim olijfolie in een wok voeg er de spekblokjes aan toe. Laat die op een hoog vuur krokant fruiten, zet daarna het vuur middelmatig en voeg er de gesnipperde look aan toe. Zorg dat de look niet verbrandt! Voeg er de scampi bij, kruid ze royaal met cayennepeper (en chilipoeder, nvdr) en laat ze in 1 minuut aan beide zijden roze bakken. De scampi moeten alleen een kleurtje krijgen, ze mogen nog niet gaar zijn! Haal de scampi terug uit de wok en zet apart. De look en het spek blijven dus in de pan! Voeg er de gesnipperde ui bij en laat die glazig worden. Voeg er een klein blikje tomatenpuree bij en laat die even mee fruiten. Blus dit alles met een flinke scheut witte wijn en laat voor de helft inkoken. Voeg er dan de scampi terug aan toe, en ook de tomatenstukjes. Doe er royaal dille bij en kruid af met peper en zout. Voeg er wat room bij en laat op een klein vuurtje pruttelen tot de sampi gaar zijn, tegen dan zijn de tomatenstukjes ook beetgaar. Schep een portie tagliatelli in een groot diep bord doe er een ferme ‘kwak’ van de scami-saus bovenop en werk af met enkele takjes dille. Smakelijk!”

 

PS: Dit is voorlopig de laatste pasta met scampi’s of zeevruchten… ’t Is hier anders altijd van tzelfde.

Op het vuur: Pittige pasta met zeevruchten

Clumsy mag dan al terug in actie geschoten zijn, z’n legendarische luiheid laat hij nog lang niet achterwege. Luiheid die zich vertaalt in een redelijke kennis van moderne media, een uitgebreid weten van wat reilt en zeilt in het internationale medialandschap en een pijnlijke zitzweer.

Het is uit dat soort nietsnutterij dat soms prachtige pareltjes ontstaan, zoals deze schaamtelijk eenvoudige pasta. Sneller klaar dan Dixie Dansercoer die net thuiskomt bij het vrouwtje na zes maand tussen de sledehonden en net zo lekker als Megan Fox vorige nacht in mijn dromen. Niet zo lekker als in het echt dus, maar toch al redelijk cava voor de smaakpappillen. Een opwarmertje om er terug in te komen zoals ze zeggen.

Nodig voor 1 luiwammes:

+/- 150 gram tagliatelle

1/2  sjalot

1 teentje look

chilipoeder naar smaak

1 potje zeevruchtenmengeling (die potjes mosselen, inktvis en garnalen in de frigo van uw buurtsupermarkt)

1 lepeltje tomatenpuree

100 ml room

kerstomaatjes

enkele blaadjes basilicum

Kook de pasta volgens de aanwijzingen op de verpakking. Stoof ondertussen de fijngesneden sjalot en look in een pan. Voeg vervolgens de tomatenpuree, chilipoeder en de room toe en laat even pruttelen. Voeg tenslotte de zeevruchten toe gedurende enkele minuutjes. De saus over de pasta scheppen en afwerken met enkele in kwartjes gesneden kerstomaten en de gesnipperde basilicum. Smakelijk.

Op het vuur: Honeymoon spaghetti

Ok, dames en heren, hier is ie! De numero uno, the number one, het neusje van de zalm, le plat préféré van onze keuken. Wij leerden het kennen via het derde boek van personal Jesus Jamie Oliver, Happy Days met The Naked Chef. Die knul leerde het op zijn beurt kennen op z’n (voel je ‘m komen?) huwelijksreis ergens in de buurt van Napels.

En ja, er zit dus een kreeft in. En mosselen, inktvis, scampi’s. Nee, niet goedkoop dus. But it makes girls go:

 Dus het is zeker de moeite waard om het te maken. Wegens financiële crisissen, de nog steeds ergens vaagweg bestaande hoop om ooit een echt stenen huis te bezitten en het feit dat goed diepgevroren ook niet slecht is, hebben we dit tot nu toe enkel met diepgevroren kreeft, scampi’s en inktvis gemaakt. Maar het is de ambitie om zodra we eens echt iets te vieren hebben, dit met puur verse ingrediënten te maken. Het is nu al met stip het lekkerste wat ooit uit onze oven rolde, en we mogen niet stoefen, maar dat wil ondertussen toch al wat zeggen. Dus haal die sok van onder de matras, en gaan met die banaan -eu, kreeft… Het is het echt waard!

 Recept voor 2 verliefde zieltjes: (JAMIE OLIVER, Happy Days met The Naked Chef, 2001)

1 gekookte kreeft, 2+1 dikke teen gehakte knoflook, 1 verse rode spaanse peper zonder zaadjes en fijn gesneden, 1 blik gepelde tomaten in blokjes, boter, olijfolie, 250 gram gekuiste mosselen, 100 gram inktvis in ringen, 100 gram gepelde scampi’s, 250 gram al dente gekookte spaghetti, 1 hand grof gehakte verse bladpeterselie en marjolein, 1 geklutst ei.

Begin met je kreeft: mep ‘m open, haal er al het vlees uit en scheur het in kleine stukjes. De schelpen sla je met een deegrol, hamer of wat dan ook fijn. Stoof in een pan 2/3 van de knoflook en de helft van je rode peper aan in wat olie. Als ze glazig zijn geworden, doe er dan de kreeftschalen bij en bak ze eventjes aan. Doe er het blik tomaten en een half glas water bij en draai het vuur laag. Laat de boel minstens een uur sudderen, kruid met peper en zout naar smaak en giet het dan door een fijne zeef en zet opzij.

Warm de oven voor op 180°. Laat in een pan wat boter smelten en fruit er de rest van de knoflook en peper in. Draai het vuur daarna hoog en voeg er de garnalen, inktvis en mosselen aan toe. Laat enkele minuten koken tot alle mosselen open zijn en gooi eventueel de ongeopende mosselen weg. Schep de pasta door de tomatensaus en zeevruchten zonder al te veel van het vocht ervan mee te nemen. Roer alles door elkaar en doe er de marjolein en peterselie bij.

Et maintenant, pour la piece de résistance: neem een ovenschaal en leg er een groot stuk ovenpapier op, twee keer zo groot als de ovenschaal. Leg de pasta in het midden en vouw het papier dubbel. Smeer de randen in met wat van het geklutste ei en plak het papier toe. Zet in de oven tot de stoom het pakket opblaast. Haal uit de oven, zet het voor de neus van je geliefde, scheur het pakje open en geniet! 

Is getekend: The Clumsy Chef

Op het vuur: pasta met calamares

Haha, hoera, jippie en jee! De Jamie-loze periode is achter de rug en man, hebben we dat gevierd! Met de fijne nazomer die we in september alsnog mochten genieten, kon Clumsy zich nog eventjes helemaal laten gaan met de Italiaanse gerechtjes die van Mijnheer Oliver een halfgod maakten a la casa Clumsy-Teaspoon. Zeevruchten a gogo dus, en daarvan wil ik er nog snel twee met jullie delen. Vandaag eentje voor als het relatief snel moet gaan en morgen iets voor de zondag. In het begin van de maand… Maar dat is voor morgen.

Vandaag wil ik het hebben over octopussy! Glibberige wezens die vooral gekend zijn als leveranciers van ouderwets schrijfgerief, hier beter bekend als jummie-er dan Evi Hanssen vóór ze zich liet vol steken door die nitwit. Je kan ze – ook in de Aldi, ja – kopen in de diepvries, maar ik daag jullie uit om ze eens vers aan te schaffen. Ze zijn bijlange na niet meer zo duur als je zou vermoeden en het resultaat is toch heel wat lekkerder. Nadeel: het is een gedoe. Heb je een echt goede visboer: vraag hem dan zelf de boel in ringetjes te snijden. Hou je van een uitdaging:

Voor de rest is dit het spreekwoordelijke stukje taart. Nog een tip om je inktvis nooit te doen mislukken: bak ze ofwel op een heel hoog of een heel laag vuur; anders worden ze zo smakelijk als een gekruide rubberen binnenband.

Recept: (naar: JAMIE OLIVER, Jamie’s Italy, 2005)

Nodig voor 4 disgenoten: 1 fijngesneden knol venkel (hou de groene topjes bij), 2 tenen knoflook in plakjes (of meer *grijns*), 2 theelepels geplette venkelzaadjes, een groot glas witte wijn (een tweede als je dorst hebt), 1verse spaanse peper zonder zaadjes en in reepjes gesneden, 4 inktvisjes in ringen gesneden en de tentakels op z’n geheel gehouden, pasta, zout, peper, olijfolie, bladpeterselie en limoenschil (die laatste twee had ik niet bij de hand en het ging best ook lekker)

Zorg ervoor dat je alle ingrediënten op voorhand hebt gesneden, dan kan je beginnen koken als een echt Piet, Jeroen of Jamie. Of Herwig, maar dat willen we niemand aandoen…

Zet een grote pan op het vuur en bak er de look, venkel en venkelzaadjes in wat olijfolie. Zijn ze glazig: draai het vuur dan ongemeen hoog en gooi er de wijn, spaanse peper en inktvis bij. Blijf roeren tot nog de helft van het vocht overblijft. Zet het vuur nu laag en laat de boel rustig sudderen terwijl je de pasta kookt.

Giet de pasta af maar bewaar een beetje van het water. Gooi de pasta en inktvis samen, roer het goed door een en proef gerust eens of de smaak goed zit. Werk af met het groen van je venkelknol en de peterselie. Als de boel te plakkerig is, kan je nog altijd een beetje van het kookvocht bij je pasta doen. Verdeel de nest over vier borden, doe er wat limoenschil over en serveren maar!

Op het vuur: Pasta alla Norma

 

Sicilië, de bal aan de voet van de Italiaanse laars. Een heetgeblakerd eiland, waar men voor een vendetta meer of minder z’n hand niet omdraait. Gelukkig voor ons ook een eiland waar ze weten wat lekker eten is. Een eiland, midden in de Middellandse Zee: mediterraner wordt het zowat niet. Dit recept is niet alleen verdomd eenvoudig om maken, het is ook overheerlijk. Bovendien, voor de veggies hier, volledig vis- en vleesvrij!

Dit recept vond ik – once again – bij Jamie Oliver waarna ik het zelf een klein beetje heb aangepast. Ik weet dat het lijkt alsof we niets anders lezen dan ’s mans kookboeken, maar ik beloof bij deze op mijn plechtig communiezieltje dat er nu minstens een maand niets meer zal verschijnen uit zijn boeken. Hou er alleen rekening mee dat ik een stuk minder katholiek ben dan de gemiddelde siciliaan…

Recept:

Nodig voor 4 zuiderse temperamenten: spaghetti, 2 aubergines, 2 blikken gepelde tomaten, 2 sjalotjes, geperste look, rode wijn azijn, véél olijfolie, verse basilicum, oregano en tijm

Kook de pasta. Snij de aubergines in lange vingers en bak ze in een pan met lekker wat olijfolie en veel oregano. Als ze allemaal gebakken zijn, zet ze dan opzij en maak je tomatensaus. Stoof de ajuintjes en look tot ze glazig zijn, gooi er de tomaten bij en kruid met thijm, oregano, peper en zout. Een het begint te koken, doe er dan een geutje rode wijn azijn bij en voor wie het lust een snuifje pili. Laat het allemaal wat inkoken tot je pasta klaar is. Giet de pasta af en voeg er de tomatensaus, de aubergine en de fijngesneden basilicum bij. Roer alles goed door elkaar en schep het op vier borden. Strooi er wat zachte ricotta over en klaar is kees.

Is getekend: The Clumsy Chef

Op het vuur: pasta met inktvis en tomaten

Straks vertrekt The Clumsy Chef naar het Walhalla van de rockliefhebber: Rock Am Ring. Hard Rock Hallelujah-gewijs staat de adrenaline meter dan ook al de ganse dag ver in het rood. Reden genoeg om als kip zonder kop rond te hossen en niet meer te denken aan eten. Nieuwe banden onder de auto (het was toch tijd), valies maken, weerberichten opzoeken (regen het ganse weekend, juj), u kent het wel. En plots is het één uur en geen vers materiaal in de keuken… Wat maak je dan? De overschot! Het helpt dat we altijd wel iets in de frigo hebben liggen en dus wel snel iets kunnen samengooien. Zoals dit. Iedereen die vindt dat zelf koken te lang duurt: dit lag in tien minuten in m’n bord. En voor de afwasfanaten: één pot, één pan, één bord, één vork. Meer heb ik niet af te wassen vooraleer ik ga rocken als de beesten!

Recept:

Nodig voor 1 rockende knul: pasta, inktvisringen (diepvries maar vers is natuurlijk ook goed), ui, teentje look, 2 tomaten, kruiden, geraspte kaas.

Zet het water voor de pasta op en begin ondertussen aan de saus. Snipper de ajuin en het teentje look en stoof ze aan. Gooi de tomaten in een blender en pureer ze. Giet de tomaten bij de ajuin en look. Kruid met wat je hebt (ik gebruikte vandaag oregano en tijm). Ik durf, eens de boel goed pruttelt er nog een scheutje rode wijnazijn bij doen. Het smaakt precies wel lekker zo. Als de azijn verdampt is, draai dan het vuur laag en doe de inktvisringen bij de saus. Rasp er wat kaas over (ik had nog een blok pecorino liggen), roer om en wacht tot de pasta klaar is. Giet af en doe de pasta in de pan, omroeren en afwerken met wat verse basilicum. Ready, steady, rock’n roll!

Is getekend: The Clumsy Chef