Op het vuur: NY-Clumsy style meatballs ’n spaghetti

“Go West”, wisten de Pet Shop Boys al begin jaren negentig, toen de Rode Duivels nog tegen een bal konden stampen en Justin Bieber niets meer was dan een iets sneller kloppend hartje was bij moeder Bieber. Het heeft eventjes geduurd, maar ondertussen is ook die kogel door de kerk: Clumsy en Mrs. Teaspoon trekken de grote plas over. New York, we komen eraan!

Om alvast in de sfeer te komen, stond deze klassieker op tafel. Klassieker toch voor iemand als Clumsy die opgroeide met maffiafilms waar la mama op zondag de godfather en z’n capo’s ‘mietboals ’n spughe’i’ serveren. Nog zo’n televisionele herinnering aan het gerecht komt uit een film – maar hoe heette die ook al weer? – over twee Italiaanse broers die hun kans wagen in het beloofde land en in NY een Italiaans restaurant openen. Alleen blijkt niemand in de States geïnteresseerd in hun authentieke keuken en krijgen ze – tot grote frustratie van de kok – steeds de vraag naar “real italian food, meatballs ’n spaghetti, you know?”. Heerlijk filmpje in mijn herinnering.

Nodig voor 2 oceaanstomers:

250 gram pasta (in dit geval cappellini)

1 fijngesneden sjalotje

1 teentje look

2 italiaanse chipolata’s

1 blik tomaten in blokjes

rode wijn azijn

handvol verse basilicum

zachte ricotta

chili, oregano, tijm, peper en zout

Zet een ruime pan water op voor de pasta. Stoof ondertussen de sjalot en look in wat olijfolie. Voeg de kruiden en tomaten toe. Als de tomaten saus kookt, giet je er een geutje azijn bij en laat je rustig verder pruttelen. Ondertussen nijp je het vlees uit de chipolata’s en draai je er balletjes van. Braad deze aan in een pas. Als ze goed bruin zijn, kan je de tomatensaus toevoegen. Ondertussen is ook je pasta gaar. Giet deze af en pleur er de saus over. Afwerken met verse basilicum en wat zachte ricotta.

Op het vuur: Drie doordeweekse gangen

Het is niet omdat het ‘werkensdag’ is, dat een mens niet gezellig en uitgebreid mag smikkelen. Niets mis met een culinaire verwenbeurt gewoon omdat je er zin in hebt. Gewoon zorgen dat er niet teveel afwas bij komt kijken, niets anderhalf uur in de oven moet en je houdt meer dan genoeg tijd over om te genieten van wat quality-time met de kids, een momentje alleen met een goed boek of een uitgebreide sessie bedgymnastiek. Je kan ook natuurlijk gewoon afstemmen op VT4, maar een mens is niet altijd even goed gek.

Enfin, genoeg rond de pot gedraaid, tijd om in de potten te graaien (sorry, wou deze buitenkans tot slechte woordspelletjes niet laten liggen).

Voorgerecht: gegrilde sardientjes 

Waarschijnlijk de eenvoudigste vis ter wereld. Gewoon inkepingen in maken, bestrooien met peper en zout en enkele minuutjes op een grill leggen. Serveren op enkele blaadjes sla met wat tomaten en brood. Ook lekker met een stukje citroen ernaast.

Hoofdgerecht: pasta met courgette

Neem 1 courgette per 2 personen, haal er de zaadjes uit en snij in blokjes. Bruin bakken in wat olijfolie en apart zetten.  Breng nu je pasta aan de kook. Stoof ondertussen een sjalotje en een gehakt teentje look in weinig olijfolie. Voeg een klein handje vol pijnboompitten toe en laat die bruin worden. Voer er vervolgens 2 ansjovisfilets aan toe, kruid met peper (zout heb je normaal niet nodig hiervoor) en dan kunnen de courgetteblokjes terug bij. Tenslotte een groot handvol fijngesneden basilicum en je hebt een lekkere saus voor bij de pasta. Afwerken met wat geraspte parmezan.

Dessert: vannille-ijs met ananas en munt

Neem een ananas, snij ‘m in stukken. Neem een handvol muntblaadjes en hak die ruw. Roer door elkaar met een lepel fijne suiker. Serveren met een bolleke crème.

Et voila: drie gangen in niet meer dan een kwartier tijd. Op restaurant draaien ze er u een fameuze kloot voor af, thuis gaat het een stuk sneller.

Op het vuur: Pittige pasta met zeevruchten

Clumsy mag dan al terug in actie geschoten zijn, z’n legendarische luiheid laat hij nog lang niet achterwege. Luiheid die zich vertaalt in een redelijke kennis van moderne media, een uitgebreid weten van wat reilt en zeilt in het internationale medialandschap en een pijnlijke zitzweer.

Het is uit dat soort nietsnutterij dat soms prachtige pareltjes ontstaan, zoals deze schaamtelijk eenvoudige pasta. Sneller klaar dan Dixie Dansercoer die net thuiskomt bij het vrouwtje na zes maand tussen de sledehonden en net zo lekker als Megan Fox vorige nacht in mijn dromen. Niet zo lekker als in het echt dus, maar toch al redelijk cava voor de smaakpappillen. Een opwarmertje om er terug in te komen zoals ze zeggen.

Nodig voor 1 luiwammes:

+/- 150 gram tagliatelle

1/2  sjalot

1 teentje look

chilipoeder naar smaak

1 potje zeevruchtenmengeling (die potjes mosselen, inktvis en garnalen in de frigo van uw buurtsupermarkt)

1 lepeltje tomatenpuree

100 ml room

kerstomaatjes

enkele blaadjes basilicum

Kook de pasta volgens de aanwijzingen op de verpakking. Stoof ondertussen de fijngesneden sjalot en look in een pan. Voeg vervolgens de tomatenpuree, chilipoeder en de room toe en laat even pruttelen. Voeg tenslotte de zeevruchten toe gedurende enkele minuutjes. De saus over de pasta scheppen en afwerken met enkele in kwartjes gesneden kerstomaten en de gesnipperde basilicum. Smakelijk.

Op het vuur: niet-zo-heel-erg-geheime tomatensaus

De al dan niet aandachtige lezer heeft het misschien al gemerkt: Clumsy heeft iets met tomatensaus. En waarom ook niet? Het is klaar voor je mamma mia kan zeggen, is gezond en met wat pasta en scampi’s of inktvis bereidt zelfs de grootste keukenkluns een classy snelle maaltijd. Ideaal dus als je in de week snel iets moet maken, geen inspiratie hebt en toch lekker wil eten. Of als je dat prachtig nieuw lief wil bewijzen dat je best wel iets kan in de keuken.

 

 Vergis u overigens niet: dit soort recepten is in bepaalde middens goud waard. Elke Italiaanse mamma maakt haar eigen tomatensaus en beschermt het recept met have, goed en als het moet bloed- en eerwraak. Bij gebrek aan have, goed, wraak- en eergevoelens; deel ik mijn versie van dit recept met plezier aan de mensheid. Ik hoop dan ook dat jullie ervan kunnen genieten.

 

Recept:

Nodig: tomatenblokjes uit blik (als je tijd teveel hebt, mag je natuurlijk ook tomaten pellen, ontpitten en in blokjes snijden), sjalotje, look, verse kruiden (tijm, oregano, basilicum, marjolein, wat je maar hebt), olijfolie, peper, zout, chilipoeder, rode wijn azijn.

Snipper je sjalot (ik gebruik soms ook een gewone ui of een rode ui, hangt er van af wat we nog liggen hebben) en look. Warm wat olie op in een sauspan en laat die twee glazig worden. Voeg er dan de tomaten aan toe, samen met de kruiden (als je basilicum gebruikt, hou die nog even apart). Je kunt de kruiden er zo inflikkeren of er een bouquet garni -voor de leek: een busseltje – van maken: kies maar. Kruid verder met wat peper en zout en een klein beetje chilipoeder. Breng dat geheel aan de kook en als het goed pruttelt, giet er dan een klein geutje rode wijnazijn bij. Als die verdampt is, mag je het vuur wat lager draaien. Laat de saus nu nog wat inkoken terwijl je de pasta kookt en je scampi’s of inktvis bakt en je hebt een heerlijke tomatensaus. Doe er je basilicum pas helemaal op het eind bij, anders kookt die en dat is niet zo mooi noch lekker. Smakelijk!

Ook lekker: Doe er wat room bij en je krijgt een heerlijke tomatenroomsaus. Zwarte olijven voor een griekse toets, lekker met lam. Of nog wat meer chilipoeder als je houdt van pikant. Of geraspte parmezaan als je er een cheesy sausje van wil maken. Je kan er echt alle richtingen mee uit.

Is getekend: The Clumsy Chef

Op het vuur: Pasta alla Norma

 

Sicilië, de bal aan de voet van de Italiaanse laars. Een heetgeblakerd eiland, waar men voor een vendetta meer of minder z’n hand niet omdraait. Gelukkig voor ons ook een eiland waar ze weten wat lekker eten is. Een eiland, midden in de Middellandse Zee: mediterraner wordt het zowat niet. Dit recept is niet alleen verdomd eenvoudig om maken, het is ook overheerlijk. Bovendien, voor de veggies hier, volledig vis- en vleesvrij!

Dit recept vond ik – once again – bij Jamie Oliver waarna ik het zelf een klein beetje heb aangepast. Ik weet dat het lijkt alsof we niets anders lezen dan ’s mans kookboeken, maar ik beloof bij deze op mijn plechtig communiezieltje dat er nu minstens een maand niets meer zal verschijnen uit zijn boeken. Hou er alleen rekening mee dat ik een stuk minder katholiek ben dan de gemiddelde siciliaan…

Recept:

Nodig voor 4 zuiderse temperamenten: spaghetti, 2 aubergines, 2 blikken gepelde tomaten, 2 sjalotjes, geperste look, rode wijn azijn, véél olijfolie, verse basilicum, oregano en tijm

Kook de pasta. Snij de aubergines in lange vingers en bak ze in een pan met lekker wat olijfolie en veel oregano. Als ze allemaal gebakken zijn, zet ze dan opzij en maak je tomatensaus. Stoof de ajuintjes en look tot ze glazig zijn, gooi er de tomaten bij en kruid met thijm, oregano, peper en zout. Een het begint te koken, doe er dan een geutje rode wijn azijn bij en voor wie het lust een snuifje pili. Laat het allemaal wat inkoken tot je pasta klaar is. Giet de pasta af en voeg er de tomatensaus, de aubergine en de fijngesneden basilicum bij. Roer alles goed door elkaar en schep het op vier borden. Strooi er wat zachte ricotta over en klaar is kees.

Is getekend: The Clumsy Chef

Op het vuur: Panzanella

GSM rinkelt
C: Wat eten we vanavond?
M: Een slaatje.
C: Mmm. Lekker. Met wat?
M: Sla, tomaatjes en brood.
C: Is dat al?
M: Ja. Dat is al.
C: Uhu…

Enkele uurtjes later schoof een hongerige West-Vlaming aan de tafel en serveerde ik hem een heerlijk gekleurd en zalig geurend slaatje. Zijn reactie was gelukkig beter dan aan de telefoon: “Wow, dat ziet er fantastisch uit.” Panzanella. Een eeuwenoude, Toscaanse salade waar je duizende variaties kan bij verzinnen. Ik plukte het receptje uit een extra editie van Weekend Knack en vond mijn ingrediënten op de zondagmarkt.

 

Recept

Nodig voor 2 sceptische smullers: basilicum, rucola of waterkers (wij gebruikten veldsla wegens lekker vers), look, rode ui, ciabatta, enkele tomaten, sap van een halve citroen, mosterd en olijolie.

Breek de ciabatta in stukken en rooster ze in 5 minuten in een voorverwarmde oven van 220°C. Snij de groenten in stukken en meng ze in een kom. Bak de stukken geroosterde ciabatta 1 tot 2 minuten in olijfolie en look. Van de citroensap, mosterd en olijfolie maak je een vinaigrette. Basilicum erover snipperen en serveren.

Uit: “100 toprecepten Salades en zomerse gerechten”, Weekend Knack, extra editie. Roeselare, 2008.

Is getekend: Mrs. Teaspoon

Op het vuur: Gebraad à la Clumsy

Koken met een kookboek is één iets. Zelf een recept uitdokteren is nogal fameus andere koek. Ik waagde me er al eerder aan culinaire experimenten maar die eindigen met de regelmaat van de klok in de vuilbak. U snapt dat het dan ook met enige schrik in het hart was dat ik begon aan dit gerecht. Bovendien kwam er volk over de vloer. Een moedig man had zich akkoord verklaard om aan te schuiven al wist Anthony niet dat hij met probeersels zou geconfronteerd worden… De basis voor dit gerecht was een recept dat ik vond in een Frans kookboek: kalfsvlees gevuld met spinazie. Lekker, maar de laatste dagen aten we al te vaak spinazie. En aangezien de lekker ouderwetse insalata caprese een favoriet is van mij, probeerde ik het eens op deze manier. Ik serveerde dit met gepureerde aardappeltjes en gestoofde andijvie met wat knoflook. Vlaams en Italiaans, broederlijk naast elkaar dus.

 

 

Recept:

Nodig voor 3 moedige proevers: mooi stuk gebraad (ik gebruikte varken maar het kan evengoed met lams- of kalfsvlees), mozarella, tomaat (gepeld en in blokjes gesneden), basilicum, spek, kruiden.

Snij het vlees open zodat je een rechthoekig stuk vlees krijgt. Leg er de mozarella, tomaat en basilicum op, kruid met wat peper, tijm en oregano. Maak nu een mooie rollade van het vlees en draai er ook het spek rond. Bind alles vast en bak het eventjes aan in een pan. Zwier het daarna drie kwartier in de oven (200°C) en je bent klaar. Smakelijk!

Is getekend: The Clumsy Chef